اخبار رسیده حاکی از آن است که احتمال فراوان وجود دارد میرحسین موسوی و کروبی به زودی بازداشت شوند و همزمان اینترنت سراسر کشور به مدت 48 ساعت قطع شود . بعضی از خبرها هم حکایت از در پیش بودن اتفاق بدتری برای این دو نفر دارد . حضور بی مقدمه نیروهای گارد در میدان های اصلی شهر در حالی که هیچ فراخوانی برای تظاهرات نبود در همین راستا ارزیابی می شود . به همین دلیل لازم است به طور گسترده تا قبل از قطع شدن اینترنت اطلاع رسانی در مورد محل تجمع پس از دستگیری میرحسین و کروبی صورت گیرد . مردم باید از همین الان با هم هماهنگ کنند که هرگاه از صدا و سیما ایران یا ماهواره یا به هر وسیله معتبر دیگری در مورد دستگیری میرحسین و کروبی مطمئن شدند برای تجمع منتظر هیچ هماهنگی دیگر نمانند و بلافاصله به سمت نقطه از پیش تعیین شده حرکت کنند .
من تنها محلی را که مناسب تجمع در آن موقعیت می دانم ، روبروی ساختمان صدا و سیما است .
تجمع از انقلاب تا آزادی یا تجمع در هرجای دیگر شهر یک تجمع فرسایشی و خسته کننده خواهد بود که حتی اگر بالاترین تعداد و بالاترین مقاومت را داشته باشیم ، چون هیچ هدفی در این تجمع متصور نیست سرانجام پایان می گیرد بدون آنکه هزینه کافی متناسب با زمان دستگیری موسوی را به حکومت وارد کنند و به اندازه کافی کودتاچیان را بترساند و در صورت تکرار در روز بعد تعداد بسیار کمتری شرکت خواهند کرد . ما باید محلی را برای تجمع انتخاب کنیم که کودتاچیان بی نهایت از تجمع ما در آن محل می ترسند و به دلیل همان ترس هم احتمال سرکوب پایین می آید و هم تجمع حالت هدفمند می گیرد طوری که ما برای پایان دادن به تجمع خواسته های مشخصی را بیان می کنیم و حکومت مجبور خواهد بود با ما وارد مذاکره شود .
ما روبروی صدا و سیما تجمع خواهیم کرد و رسما اعلام می کنیم به هیچ عنوان قصد ورود به این سازمان را نداریم . این یک تجمع است روبروی رسانه ملی و ما ملتی هستیم که میخواهیم نشان داده شویم و صدایمان از تلویزیونی که متعلق به ما است پخش شود .
اما حکومت حتی اگر این امر را از ما باور کند که قصد ورود به این رسانه را نداریم ، احساس می کند قلب او در یک قدمی تظاهرکنندگان است . حکومت در مورد سرکوب مردم بسیار با ترس و لرز عمل خواهد کرد و احتمال اینکه دستور سرکوب تظاهر کنندگان را ندهد بسیار زیاد است زیرا می داند سرکوب دو سر دارد . یا موفق می شود یا نمی شود و اگر سرکوب موفق نشود و مثل روز عاشورا مردمی که قصد تجمع آرام داشتند را با سرکوب خشمگین کند و بعد در سرکوب شکست بخورد احتمال دارد این مردم به هر عملی دست بزنند و قلب حکومت یعنی صدا و سیما را تصرف کنند . در عاشورا مردمی که آرام بودند مورد ضرب و شتم موتور سواران حکومت قرار گرفتند و خشمگینانه موتورهای ایشان را آتش زدند اما خشمگین کردن صدها هزار تظاهر کننده ای که طبق قانون اساسی حق دارند روبروی صدا و سیما تظاهرات برگزار کنند ممکن است هزینه ای میلیون ها برابر تظاهرات عاشورا برای حکومت داشته باشد . حکومت در میدان آزادی ده ها بار ممکن است اشتباه کند و هزینه کمی بپردازد اما در روبروی صدا و سیما یک اشتباه برایش بسیار گران تمام می شود .
هنگامی که یک میلیون نفر در مقابل صدا و سیما و خیابان های اطراف تجمع کنند حکومت سرنگونی را در یک قدمی می بیند و با خود می گوید این جمعیت هرچند می گویند قصد ورود ندارند اما این تظاهراتی در یک قدمی سرنگونی من است . هیچ حاکم مستبدی شب هنگام ، در چشمانش خواب نمی آید آنگاه که مخالفانش در برابر تنها تلویزیون انحصاری کشور تجمع کرده اند .
تمام حکومت های استبدادی دنیا در این مرحله یعنی آنگاه که سرنگونی را نزدیک دیدند با مخالفان وارد مذاکره شده اند . این مذاکره نه تنها می تواند مذاکره آزادی رهبران جنبش بلکه حتی می تواند مذاکره انتقال قدرت باشد. حکومت آپارتاید آفریقای جنوبی با نلسون ماندلا در زندان وارد مذاکره شد . دیکتاتور شیلی پینوشه وقتی اعتراضات را غیر قابل مهار و سرنگونی را نزدیک و در یک قدمی دید حاضر به مذاکره با رهبر مخالفان شد و رفراندوم را پذیرفت . شاه سابق ایران وقتی سرنگونی را در یک قدمی دید یکی از مخالفان خود را به نخست وزیری منصوب کرد و به او اختیار داد برای مذاکره با خمینی به پاریس برود که البته خمینی یک استثنا بود و مذاکره را نپذیرفت و گفت اول استعفا بده بعد بیا ( در غیر این صورت انقلاب 57 ایران اولین انقلاب مخملی دنیا می شد )
حکومت هیچ سرکوبی را بلد نیست که تا به حال انجام نداده باشد . هیچ بلایی نیست که سر تظاهر کنندگان نیاورده باشد . هدف از تظاهرات نشان دادن اکثریت بودن ما و بی آبرو کردن حکومت است که تماما محقق شد . زین پس چه برای آزادی رهبران جنبش و چه برای ادامه جنبش لازم است تظاهرات ها هدفمند شود . مردم در آمریکا مقابل کاخ سفید تظاهرات می کنند . در حکومت های استبدادی مردم مقابل کاخ حاکم مستبد تظاهرات می کردند ( و هیچ کس نگفت که وای خیلی خطرنکه نریم روبروی کاخ حاکم بلکه جای دیگر برویم ).
هیج اشکالی ندارد اگر ما بخواهیم روبروی تنها تلویزیون کشور که رسانه ملی خوانده می شود تجمع کنیم و به این وسیله وارد فاز تظاهرات و اعتراضات هدفمند شویم . قانون گذار در قانون اساسی هنگامی که گفت تجمع و راهپیمایی آزاد است خیابان های روبروی صدا و سیما را استثنا نکرد .
من یقین دارم در این صورت حکومت وارد مذاکره با مخالین خواهد شد و من به عنوان اوس پیمان ملت ایران حاضرم با سید علی خامنه ای بر سر انتقال قدرت و برگزاری رفراندوم مذاکره کنم و در صورتی که ایشان انتقال آرام قدرت را طبق یک رفراندوم زیر نظر سازمان ملل بپذیرند ، بنده امتیازات و تضمین های لازم را برای مراقبت از سلامت ایشان و محاکمه نشدن ایشان خواهم داد .
پیمان روشن ضمیر7/10/88 . 91
من تنها محلی را که مناسب تجمع در آن موقعیت می دانم ، روبروی ساختمان صدا و سیما است .
تجمع از انقلاب تا آزادی یا تجمع در هرجای دیگر شهر یک تجمع فرسایشی و خسته کننده خواهد بود که حتی اگر بالاترین تعداد و بالاترین مقاومت را داشته باشیم ، چون هیچ هدفی در این تجمع متصور نیست سرانجام پایان می گیرد بدون آنکه هزینه کافی متناسب با زمان دستگیری موسوی را به حکومت وارد کنند و به اندازه کافی کودتاچیان را بترساند و در صورت تکرار در روز بعد تعداد بسیار کمتری شرکت خواهند کرد . ما باید محلی را برای تجمع انتخاب کنیم که کودتاچیان بی نهایت از تجمع ما در آن محل می ترسند و به دلیل همان ترس هم احتمال سرکوب پایین می آید و هم تجمع حالت هدفمند می گیرد طوری که ما برای پایان دادن به تجمع خواسته های مشخصی را بیان می کنیم و حکومت مجبور خواهد بود با ما وارد مذاکره شود .
ما روبروی صدا و سیما تجمع خواهیم کرد و رسما اعلام می کنیم به هیچ عنوان قصد ورود به این سازمان را نداریم . این یک تجمع است روبروی رسانه ملی و ما ملتی هستیم که میخواهیم نشان داده شویم و صدایمان از تلویزیونی که متعلق به ما است پخش شود .
اما حکومت حتی اگر این امر را از ما باور کند که قصد ورود به این رسانه را نداریم ، احساس می کند قلب او در یک قدمی تظاهرکنندگان است . حکومت در مورد سرکوب مردم بسیار با ترس و لرز عمل خواهد کرد و احتمال اینکه دستور سرکوب تظاهر کنندگان را ندهد بسیار زیاد است زیرا می داند سرکوب دو سر دارد . یا موفق می شود یا نمی شود و اگر سرکوب موفق نشود و مثل روز عاشورا مردمی که قصد تجمع آرام داشتند را با سرکوب خشمگین کند و بعد در سرکوب شکست بخورد احتمال دارد این مردم به هر عملی دست بزنند و قلب حکومت یعنی صدا و سیما را تصرف کنند . در عاشورا مردمی که آرام بودند مورد ضرب و شتم موتور سواران حکومت قرار گرفتند و خشمگینانه موتورهای ایشان را آتش زدند اما خشمگین کردن صدها هزار تظاهر کننده ای که طبق قانون اساسی حق دارند روبروی صدا و سیما تظاهرات برگزار کنند ممکن است هزینه ای میلیون ها برابر تظاهرات عاشورا برای حکومت داشته باشد . حکومت در میدان آزادی ده ها بار ممکن است اشتباه کند و هزینه کمی بپردازد اما در روبروی صدا و سیما یک اشتباه برایش بسیار گران تمام می شود .
هنگامی که یک میلیون نفر در مقابل صدا و سیما و خیابان های اطراف تجمع کنند حکومت سرنگونی را در یک قدمی می بیند و با خود می گوید این جمعیت هرچند می گویند قصد ورود ندارند اما این تظاهراتی در یک قدمی سرنگونی من است . هیچ حاکم مستبدی شب هنگام ، در چشمانش خواب نمی آید آنگاه که مخالفانش در برابر تنها تلویزیون انحصاری کشور تجمع کرده اند .
تمام حکومت های استبدادی دنیا در این مرحله یعنی آنگاه که سرنگونی را نزدیک دیدند با مخالفان وارد مذاکره شده اند . این مذاکره نه تنها می تواند مذاکره آزادی رهبران جنبش بلکه حتی می تواند مذاکره انتقال قدرت باشد. حکومت آپارتاید آفریقای جنوبی با نلسون ماندلا در زندان وارد مذاکره شد . دیکتاتور شیلی پینوشه وقتی اعتراضات را غیر قابل مهار و سرنگونی را نزدیک و در یک قدمی دید حاضر به مذاکره با رهبر مخالفان شد و رفراندوم را پذیرفت . شاه سابق ایران وقتی سرنگونی را در یک قدمی دید یکی از مخالفان خود را به نخست وزیری منصوب کرد و به او اختیار داد برای مذاکره با خمینی به پاریس برود که البته خمینی یک استثنا بود و مذاکره را نپذیرفت و گفت اول استعفا بده بعد بیا ( در غیر این صورت انقلاب 57 ایران اولین انقلاب مخملی دنیا می شد )
حکومت هیچ سرکوبی را بلد نیست که تا به حال انجام نداده باشد . هیچ بلایی نیست که سر تظاهر کنندگان نیاورده باشد . هدف از تظاهرات نشان دادن اکثریت بودن ما و بی آبرو کردن حکومت است که تماما محقق شد . زین پس چه برای آزادی رهبران جنبش و چه برای ادامه جنبش لازم است تظاهرات ها هدفمند شود . مردم در آمریکا مقابل کاخ سفید تظاهرات می کنند . در حکومت های استبدادی مردم مقابل کاخ حاکم مستبد تظاهرات می کردند ( و هیچ کس نگفت که وای خیلی خطرنکه نریم روبروی کاخ حاکم بلکه جای دیگر برویم ).
هیج اشکالی ندارد اگر ما بخواهیم روبروی تنها تلویزیون کشور که رسانه ملی خوانده می شود تجمع کنیم و به این وسیله وارد فاز تظاهرات و اعتراضات هدفمند شویم . قانون گذار در قانون اساسی هنگامی که گفت تجمع و راهپیمایی آزاد است خیابان های روبروی صدا و سیما را استثنا نکرد .
من یقین دارم در این صورت حکومت وارد مذاکره با مخالین خواهد شد و من به عنوان اوس پیمان ملت ایران حاضرم با سید علی خامنه ای بر سر انتقال قدرت و برگزاری رفراندوم مذاکره کنم و در صورتی که ایشان انتقال آرام قدرت را طبق یک رفراندوم زیر نظر سازمان ملل بپذیرند ، بنده امتیازات و تضمین های لازم را برای مراقبت از سلامت ایشان و محاکمه نشدن ایشان خواهم داد .
پیمان روشن ضمیر7/10/88 . 91
_________________
پیمان روشن ضمیر
تماس با من ospeyman[@]gmail[.]com
