مراسم امروز یک خودزنی آشکار بود
از 22 خرداد تا کنون، حکومتی که همواره به حمایت مردمی خود پُز می داده، دچار آب رفتگی شده و سرانجام پس از 6 ماه حتی نمی تواند جمعیتی قابل توجه را برای نمایش خود جمع کند. اگر واقعاً در روز عاشورا به دستجات عزاداری توهین شده و قرآن را به آتش کشیده اند و همه مقامات حکومتی بخاطر این موضوع یقه خود را در برابر دوربین جر داده و نماینگان مجلسش راهپیمائی درون سازمانی کرده اند و ائمه جمعه اش با فریاد وااسلاما اشگ تمساح ریخته اند، واقعاً همین تعداد از مردم از این فجایع برافروخته و عصبانی شده اند؟ آیا بهتر نبود این مراسم را که اساساً یک آبروریزی تمام عیار بود اصلاً برگزار نمی کردند؟
حکومت با این عمل نسنجیده و احمقانه خود به کشورهای منطقه و به مردم دنیا اعلام می کند که چنانچه قرآن هم بآتش کشیده شود نمی تواند حتی میدان آزادی تهران را از جمعیت پُر کند. تلاش آموزش پرورش برای اجبار دانش آموزان برای شرکت در مراسم و بخشنامه های قاظعانه دولت در وزارتخانه ها و ادارات هم چندان کمک کننده نبوده است.
می دانید که اگر در کشور اسلامی دیگری نظیر پاکستان یا مصر، قرآن واقعاً بآتش کشیده شده و به آن توهین شود، چندین میلیون نفر بدون اتوبوس و بخشنامه به خیابانها خواهند ریخت؟ آیا تظاهرات میلیونی مسلمانان در اعتراض به کاریکاتور پیامبر را از یاد برده اید؟ یکبار دیگر ویدئوهای آن تظاهرات مردمی در کشورهای منطقه را ببینید و از تجمع کوچک امروز خود خجالت بکشید.
اینکه مردم تهران در اعتراض به تقلب در انتخابات از میدان امام حسین تا میدان آزادی را با حضور میلیونی خود پُر کردند ولی در عزای توهین به قرآن و مقدسات فقط میدان انقلاب و حوالی آن پُر شده است چه معنی می تواند داشته باشد؟ آیا مردم ارادت خود به مقدسات و قرآن را از دست داده اند یا دیگر دروغهای حکومت و پروپاگاندای آنرا قبول ندارند؟
برخی دوستان بیاری تکنولوژی و ابزار محاسباتی مدرن، جمعیت امروز را فقط بیست هزار نفر برآورد کرده اند، چنانچه حتی جمعیت را ساده لوحانه 10 برابر آن فرض کنیم و بگوئیم 200 هزار نفر بوده اند، باز هم بزرگترین توهین به قرآن و مقدسات است. در حقیقت این خود حکومت است که قرآن و مقدسات را زیر پایش له می کند تا بتواند به مقاصد خود برسد.
مردم عادی پیشکش، حتی اگر فقط پرسنل نیروهای مسلح و خانواده های آنها و جمعیت حقوق بگیر دولت در تهران را در نظر بگیریم بالغ بر یک میلیون نفر می شوند، آیا حکومت به چنین درجه ای از سقوط نزد افکار عمومی رسیده است که حتی مواجب بگیرها و نظامیان تحت امر خودش را هم نمی تواند وادار به شرکت در این نمایش نماید.
صدای گوش خراش بلندگوها و معلق زدنهای صدا و سیما ارزشی ندارند، میزان محبوبیت حکومت، تعداد مردمی است که داوطلبانه در مراسم حاضر شده اند. مراسم امروز بجز تأئید اعتراضات مردم به متقلب بودن و کودتایی بودن حکومت چه می تواند باشد؟
نمایش شکست خورده امروز گواه دیگری بر حقانیت جنبش سبز و مردمی بودن آن و اکثریت داشتن اعتراضات است. این هدیه حکومت، بهترین دلگرمی برای ما بود تا به راهی که در آن هستیم ایمان بیشتری یافته و گامهای بعدی را محکم تر برداریم.
